دردا كه گشت با من، بیگانه یارجانی           با دست خود مرا كشت، لب تشنه درجوانی

من از نفس فتادم ، بر خاك رخ نهادم                   او می زند به مرگم ، لبخند شادمانی

 از این همه انزوا مردد شده ام                 دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام

    امروز دلم حال کبوتر دارد                     انگار که بی قرار مشهد شده ام